رباعی شمارهٔ ۱۶۰۰

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای آنکه به جان این جهانی زنده
شرمت بادا چرا چنانی زنده
بی‌عشق مباش تا نباشی مرده
در عشق بمیر تا بمانی زنده