شمارهٔ ۱۲

عطار / مختارنامه / باب چهل و ششم: در معانیی که تعلّق به صبح دارد

ای صبح مرو دم پراکنده مزن
گر تیغ کشی بر من افکنده مزن
از هر مژه سیلی دگرم میریزی
آبت ببرد گریهٔ من، خنده مزن