شمارهٔ ۴ - غزل
روی ماهت ر ببین تا عشقم باور کنی
رنگ زردم ر ببین تا جورت کمتزه کنی
نصب شو وخت که بوی زلفهات ر مشنوم
کرببینی روزمز، خاک سیا وزسرکنی
زلف کر لیلیزآزی بیشتر مزن قیچی که واز
مثل پیشتر نِمْتَنی چرخ مُو رَ چِنْبَرْ کِنِی
ای بهار اُ‌قذر به پیش مو مخن والنازعات
گر بحال مو بیفتی الذی را ز برکنی