قطعه شمارهٔ ۱۳۹
ای ز حیای گوهر پاک تو
غرق عرق زاده بحر عدن
دولت طفل تو که خواهد دمد
تا ابدش بوی لبان از دهن
روز نخستین که ز مادر بزاد
دایه طفل و کرم ذوالمنن
ساختنش از اطلس گردون قماط
داد ز پستان سعدات لبن
روح امینش ز سر سدره گفت
انبته الله نباتا حسن
باد قرین تن و جانش مقیم
ورد سحرگاه اویس قرن
دور تو با دور فلک متصل
عهد تو با عهد ابد مقترن