رباعی شمارهٔ ۶۲

انوری / دیوان اشعار / رباعیات

تا دست امید ما شکستیم ز دوست
زیر لگد فراق پستیم ز دوست
دشمن به دعای شب چرا برخیزد
چون ما به چنین روز نشستیم ز دوست