شمارهٔ ۲۴

عطار / مختارنامه / باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان

کو کس که دل از مرگِ تو خون مینکند
تن نیز ز نوحه سرنگون مینکند
از خاک چو سبزه سرنگون کرد بسی
چون سبزه خطی سبز برون مینکند