شمارهٔ ۳۲

عطار / مختارنامه / باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن

در بادیهای که عقل را راهی نیست
گر کوه درو،‌سیر کند کاهی نیست
گر هیچ روندهای طلب خواهی کرد
شایستهٔ این بادیه جز آهی نیست