شمارهٔ ۱۶۵ - آسمان پیما
ویحک ای مرغ آسمان پیمای
از بر بام آسمانت جای
تو همایی که گفتهاند از پیش
که هما آیتی بود ز خدای
میغ پیکر یکی هیونی تو
سر میغ سیه سپرده بپای
سایهافکن به ما که سایهٔ تو
بس مبارک بود چو فرّ همای