رباعی شمارهٔ ۱۹۴۴

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

کی پست شود آنکه بلندش تو کنی
شادان بود آنجا که نژندش تو کنی
گردون سرافراشته صد بوسه زند
هر روز بر آن پای که بندش تو کنی