رباعی شمارهٔ ۱۲۶۲

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

عشق از بنه بی‌بنست و بحریست عظیم
دریای معلق است و اسرار قدیم
جانها همه غرقه‌اند در بحر مقیم
یک قطره از او امید و باقی همه بیم