رباعی شمارهٔ ۱۲۵

سعدی / دیوان اشعار / رباعیات

ما را نه ترنج از تو مرادست نه به
تو خود شکری پسته و بادام مده
گر نار ز پستان تو که باشد و مه
هرگز نبود به از زنخدان تو به