رباعی شمارهٔ ۳۲

اوحدی / دیوان اشعار / رباعیات

بر سبزه نشست می‌پرستان چه خوشست!
بر گل نفس هزاردستان چه خوشست!
ای گشته به اسم هوشیاری مغرور
تو کی دانی که عیش مستان چه خوشست؟