رباعی شمارهٔ ۱۷۳۹

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای روی ترا پیشه جهان‌آرائی
وی زلف ترا قاعده عنبر سائی
آن سلسلهٔ سحر ترا، آن شاید
کش می‌گزی و می‌کنی و می‌خایی