شمارهٔ ۴۲

عطار / مختارنامه / باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن

در عالم خوف روزگاری دارم
زیرا که امید چون تو یاری دارم
چون من هر دم فرو ترم تو برتر
تادر تو رسم درازکاری دارم