شمارهٔ ۷۲

عطار / مختارنامه / باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید

در واقعهای سخت عجب افتادم
گه می مردم صریح و گه میزادم
دانی ز چه خاست این همه فریادم
کامد یادم آنچه نیاید یادم