رباعی شمارهٔ ۴۲۹

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

نی با تو دمی نشستنم سامانست
نی بیتو دمی زیستنم امکانست
اندیشه در این واقعه سرگردانست
این واقعه نیست درد بیدرمانست