رباعی شمارهٔ ۲۲

انوری / دیوان اشعار / رباعیات

دستم که به گوهر قناعت پیوست
پر بود و نبود آز را بر وی دست
با دست طمع مگر شبی عهدی بست
روز دگرش غیرت همت بشکست