رباعی شمارهٔ ۲۳۵

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

با نی گفتم که بر تو بیداد ز کیست
بی‌هیچ زیان ناله و فریاد تو چیست
گفتا که ز شکری بریدند مرا
بی‌ناله و فریاد نمیدانم زیست