قطعهٔ شمارهٔ ۲۹
بلبل بوستان یارانم
من ازین بوستان نخواهم رفت
گر به صورت ز دیدهها بروم
از دل دوستان نخواهم رفت
جامهٔ خلقی افکنم اما
بر کنار از میان نخواهم رفت
آمد و شد به اعتبار بود
این چنین آنچنان نخواهم رفت
سید ملک نعمتاللهم
همچو این بندگان نخواهم رفت