غزل شمارهٔ ۲۷۲۰
از نظربازان کمال حسن افزون می شود
از فشار طوق قمری سرو موزون می شود
نشکند هرگز خمار آتش از اشک کباب
عشق کی سیراب از دلهای پرخون می شود؟
نیست ممکن یافتن مضمون خط یار را
خوبی خط پرده رخسار مضمون می شود
برنمی آید به ناز بی نیازیهای عشق
ورنه لیلی همچو آهو رام مجنون می شود
از خمار زندگی هرگز نگردد روی زرد
خون هر کس رزق آن لبهای میگون می شود
طوق احسان برنتابد خاطر آزدگان
پاک گوهر از بخیلان بیش ممنون می شود
نیست در میخانه تحصیل کمال ازراه درس
هر که چون خم خالی از خود شد فلاطون می شود
می فزاید رغبت صیاد را دام و کمند
از وفور مال، حرص جاه افزون می شود
از دل پرخون شکایت صائب از انصاف نیست
می شود دریای رحمت دل چو پر خون می شود