رباعی شمارهٔ ۴۸۷

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

آن کان نبات و تنگ شکر نامد
وان آب حیات بحر گوهر نامد
گفتم بروم به عشوه دمها دهمش
چون راست بدیدمش دمم برنامد