رباعی شمارهٔ ۱۳۵

انوری / دیوان اشعار / رباعیات

روی تو به دلبری جهان می‌گیرد
زلف تو زره‌گری از آن می‌گیرد
جزعت به نظر زبان دل می‌بندد
لعلت به شکر طوطی جان می‌گیرد