رباعی شمارهٔ ۴۳۶

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

هرچند شکر لذت جان و جگر است
آن خود دگر است و شکر او دگر است
گفتم که از آن نی‌شکرم افزون کن
گفتا نه یقین است که آن نی‌شکر است