رباعی شمارهٔ ۱۷۸۱

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

بازآی که تا به خود نیازم بینی
بیداری شبهای درازم بینی
نی نی غلطم که خود فراق تو مرا
کی زنده رها کند که بازم بینی