شمارهٔ ۴

عطار / مختارنامه / باب بیست و ششم: در صفت گریستن

خون دل من که هر دم افزون گردد
دریا دریا ز دیده بیرون گردد
وانگه که ز خاکِ تنِ من کوزه کنند
گر آب در آن کوزه کنی خون گردد