رباعی شمارهٔ ۲۵۷

یک جو غم ایام نداریم خوشیم
گر چاشت رسد شام نداریم خوشیم
چون پخته به ما می ‌رسد از عالم غیب
یک جو طمع خام نداریم خوشیم