شمارهٔ ۹

عطار / مختارنامه / باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید

آن قطره که آب جمله از دریا خورد
پنهان شد اگرچه عالمی پیدا خورد
جانم که نفس مینزند جز بادوست
در هر نفسی هر دو جهان تنها خورد