شمارهٔ ۵

عطار / مختارنامه / باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید

تا چشم دلم به نور حق بینا گشت
در دیدهٔ او دو کون ناپیدا گشت
گویی که دلم ز شوق این بحر عظیم
از تن به عرق برون شد و دریا گشت