رباعی شمارهٔ ۵

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

آن وقت که بحر کل شود ذات مرا
روشن گردد جمال ذرات مرا
زان می‌سوزم چو شمع تا در ره عشق
یک وقت شود جمله اوقات مرا