شمارهٔ ۱۶

عطار / مختارنامه / باب چهل و ششم: در معانیی که تعلّق به صبح دارد

ای صبح اگر عزیمتِ خنده کنی
حالم چو جمالِ خویش فرخنده کنی
دایم چو تویی همدم عیسی در دم
تا بوکه دل مردهٔ من زنده کنی