رباعی شمارهٔ ۲۴۵

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا
بردوخت مرقع از رگ و پوست مرا
تن خرقه و اندر آن دل من صوفی
عالم همه خانقاه و شیخ او است مرا