شمارهٔ ۱۶

عطار / مختارنامه / باب بیست و هشتم: در امیدواری نمودن

عشق تو که همچو آتشم میآید
در خورد دل رنج کشم میآید
در بیم تو و امید تو پیوسته
زیر و زبر آمدن، خوشم میآید