شمارهٔ ۱

عطار / مختارنامه / باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق

خونِ من خاکی که بریزد آخر
با خاک به خونی که ستیزد آخر
در خون دلم مشو که من خاک توام
از خون کفی خاک چه خیزد آخر