رباعی شمارهٔ ۱۱۶۰

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای دل چو بهر خسی نشینی چکنم
وز باغ مدام گل نچینی چکنم
عالم همه از جمال او روشن شد
تو دیده نداری که ببینی چکنم