رباعی شمارهٔ ۷۲۶

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

زلف تو به حسن ذوفنونها برزد
در مالش عنبر آستینها برزد
مشگش گفتم از این سخن تاب آورد
درهم شد و خویشتن زمینها برزد