شمارهٔ ۱۴

عطار / مختارنامه / باب چهل و پنجم: در معانیی که تعلق به گل دارد

گل گفت که رفتنم یقین افتادست
یک یک ورقم فرا زمین افتادست
از عمرِ عزیز اگرچه صد برگم من
بی برگ فتادهام، چنین افتادست