رباعی شمارهٔ ۱۸۸

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

ای در دل من نشسته شد وقت نشست
ای توبه شکن رسید هنگام شکست
آن بادهٔ گلرنگ چنین رنگی بست
وقت است که چون گل برود دست بدست