شمارهٔ ۱۸

عطار / مختارنامه / باب چهل و نهم: در سخن گفتن به زبان پروانه

چون شمعِ جمال خود به پروانه نمود
پروانه ز شوقِ او فرود آمد زود
شمعش گفتا: چه بود گفت: آمدهام
تا جمله تو باشم و نمییارم بود