رباعی شمارهٔ ۲۶۲

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

تا در دل من صورت آن رشک پریست
دلشاد چو من در همهٔ عالم کیست
والله که بجز شاد نمیدانم زیست
غم میشنوم ولی نمیدانم چیست