شمارهٔ ۲۲

عطار / مختارنامه / باب چهل و هفتم: در معانیی که تعلق به شمع دارد

از بس که ز غم سوختم ای شمع طراز
چون شمع ز تو سوخته میمانم باز
کوتاه کنم سخن که مینتوان گفت
غمهای دلم مگر به شبهای دراز