رباعی شمارهٔ ۹۸۲

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

دلدار چنان مشوش آمد که مپرس
هجرانش چنان پر آتش آمد که مپرس
گفتم که مکن گفت مکن تا نکنم
این یک سخنم چنان خوش آمد که مپرس