رباعی شمارهٔ ۱۴۵

سنایی / دیوان اشعار / رباعیات

دشنام که از لب تو مهوش باشد
دری شمرم کش اصل از آتش باشد
نشگفت که دشنام تو دلکش باشد
کان باد که بر گل گذرد خوش باشد