رباعی شمارهٔ ۷۷۵

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

قد الفم ز مشق چون جیم افتاد
آن سو که توئی حسن دو میم افتاد
آن خوبی باقی تو ایجان جهان
دل بستد و اندر پی باقیم افتاد