تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲

صائب تبریزی / دیوان اشعار / تکبیتهای برگزیده

چو برگ، بر سر حاصل نمی‌توان لرزید
کجاست سنگ، که دل از ثمر گرفت مرا