شمارهٔ ۳۴

عطار / مختارنامه / باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن

گر در همه عمر در سفر خواهی بود
همچون فلکی زیر و زبر خواهی بود
هر چند سلوک بیشتر خواهی کرد
هر لحظه ز پس ماندهتر خواهی بود