شمارهٔ ۲۱

عطار / مختارنامه / باب چهل و سوم: در صفت دردمندی عاشق

دردی که مرا در دل بی درمان است
یک ذرّه ز دل کم نشود تا جان است
گر دردِ دلِ خلقِ جهان جمع کنند
دردِ دلِ من یک شبه صد چندان است