رباعی شمارهٔ ۳۲۰

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست
اما دل و معشوق دو باشند خطاست
معشوق بهانه است و معبود خداست
هرکس که دو پنداشت جهود و ترساست