شمارهٔ ۷۰

عطار / مختارنامه / باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق

تا در سرِ زلفت خم و تاب افکندی
این سوخته را دل به عذاب افکندی
از زلفِ سیاهِ تو جهان تیره از آنست
کان زلفِ سیه بر آفتاب افکندی