شمارهٔ ۴

عطار / مختارنامه / باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق

خواهم که همی عاشق رویت میرم
سرگشته چو موی پیش مویت میرم
دانم به یقین که زنده مانم جاوید
گر نعرهزنان در آرزویت میرم